Schrijf een ultrakort gedicht over iemand die (of iets dat) uit je leven is verdwenen. Laat je inspireren door Judith Herzberg en Johanna Pas.
Vraag Hoe is dat zo gekomen Van altijd blijven slapen Tot nooit meer willen zien? Judith Herzberg (1934) Uit: 111 Hopla’s (2014) __________________________________________ --- hoe moet dat dan hoe moet dat dan ik kan je nooit meer niet meer kennen ik kan je niet meer doen verdwijnen uit mijn boek Johanna Pas (1969) Uit: Soms gaan bomen staande dood (2010 en 2021)
Tip: In het eerste gedicht vraagt de dichter zich af hoe het is kunnen gebeuren (verleden), in het tweede vraagt de dichter zich af hoe het verder moet (toekomst). Je kunt ook over het heden schrijven. Hou het kort en gebruik de vraagvorm.
Heb je zin om de opdracht uit te voeren en wil je graag feed-back op het resultaat? Post je gedicht hieronder of mail het naar christinevandenhoveapestaartgmailpuntcom.
Het geluk van de schrijver 
Het eerste vind ik prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe wordt mijn gisteren vandaag en morgen.
LikeGeliked door 2 people
Dank je wel, Peter, voor je korter dan ultrakorte gedicht! Een doordenker.
LikeLike
Met dank aan TJ Lewis. Verdriet is waar iemand leeft die anders dood is.
LikeGeliked door 1 persoon
Arme ik
ik ben heel rijk
van kwartjes gekregen
voor elk gesprek dat ik niet meer
met je voer
LikeGeliked door 2 people
Dank je wel, Sanne. Je gedicht heeft een originele invalshoek. Mooi contrast tussen titel en eerste regel. Intrigerend verloop (ook te zien aan de vorm) en pakkende landing. Helemaal in de stijl van de voorbeelden.
LikeLike
Opgevoed kind
Waar ben jij gebleven?
Waarom was er ‘later moet je het ook kunnen’?
Hoe lang was je bij mij, voordat ik groot en flink moest zijn?
LikeGeliked door 1 persoon
Het kind dat je was, originele invulling. Heel weemoedig. Dank je wel, Anemos.
LikeGeliked door 1 persoon
hoe kon een kwarteeuw verstrijken
en het toch lijken alsof het
gisteren was dat je
uit de dagen
gleed
LikeLike
Wanneer een jonge rivier verzinkt
Voor ze het laagland heeft doorspoeld
Haar benedenloop een doelloze poel
Vindt ze haar weg terug naar het begin?
Ignace Pollet
Dit gedicht lijkt een haiku-achtig kwatrijn, met een discreet rijmschema. Het stemt tot nadenken: gaat dit gedicht over een bestaande rivier? Wat is er met die rivier aan de hand? Gaat het over droogte? Is het een klimaatgedicht? Of is de doelloze rivier een metafoor? Bijvoorbeeld voor het schrijfproces? Voor een idee voor een gedicht of een verhaal? Of een ander idee in het leven dat op niets uitloopt? Wil de bedenker terug naar de bron? En zal hij/zij die vinden?
Veel vragen, en alleen de dichter weet daar het antwoord op.
Christine
LikeLike
Je blik is leeg.
Je taal al uitgewist.
Je denken in nevelen vergeten.
Wie ben je nu?
Wat kan je zonder woorden
van jezelf nog weten?
Lieve Fimmers
LikeLike
Mijn kind,
waar zijn je voetstappen gebleven?
Het is nu akelig stil in huis.
Kom je vannacht
stiekem op je sokken
eindelijk weer thuis?
Lieve Fimmers
LikeLike